Gerard Baar
Eerst moesten er wat tafels en stoelen, die we van het Spieghelhuys mochten lenen, door onze fitste ouderen naar de muziektent worden gebracht. Op de tafels stalden de medewerkers van de ochtendploeg allerlei oude uitgaves, reclamemateriaal en recentere Werinons uit. Met als summum een aantal folders waarop zowel een fiets als een wandeltocht aangegeven stond, die de geïnteresseerden langs alle door de Kring geplaatste bordjes van de “Vroeger en Nu” route zou leiden. Dat er zelfs te weinig folders waren zegt al genoeg, maar natuurlijk werkten de weersomstandigheden geweldig mee. Een ander initiatief, het aanbieden van een rondleiding door het dorp met een gehuurd busje, bleek een succes. Het bestuur had de gok gewaagd, want tot de dag zelf hadden er zich maar twee mensen aangemeld. Samen met chauffeur Jan van Wijk heb ik het genoegen mogen smaken om met volle bezetting, wel drie keer, wat oudere of slecht ter been zijnde dorpelingen op comfortabele wijze een groot deel van het dorp te laten zien. Het grappige is dat iedereen, onafhankelijk van elkaar, allerlei dingen zag, die ze vroeger over het hoofd hadden gezien. Een van de deelnemers ontwaarde, na het opdraaien van de weg naar de Nera, even later door de voorruit voor het eerst de in de verte opdoemende kerktoren van Kortenhoef. Verschillende passagiers waren het tijdens het derde rondje niet helemaal met mij eens over het jaar van de opheffing van de auto, fiets en voetgangerspont van Mehring over de Vecht naar Nigtevecht. In mijn geheugen zit het jaartal 1960. Ik denk dat de tegengas gevende Bergers gelijk hadden, want na wat nazoeken vond ik dat de pont over het Merwedekanaal, die alles en iedereen naar de overkant bracht, in ieder geval in 1966 uit de vaart is genomen. Abcoude was daarna binnendoor niet meer te bereiken. Ik geef mijn criticasters het voordeel van de twijfel. Ik hoor graag van ze (mag ook met een ingezonden brief). Voor de rest moet mij nog van het hart dat het de hele dag gezellig was en wij nog vijf nieuwe leden missen om tot het magische aantal van vijfhonderd HKN-ers te komen. De vrijwilligers die de muziektent bemanden hebben hun best gedaan om dat aantal te halen, want zij hebben wel zes mensen overgehaald om lid te worden. Voor wat hoort wat, zodat wij na de naar het Spieghelhuys teruggebrachte tafels onder het genot van een biertje en een wijntje lekker nagepraat hebben. Iedereen was tevreden, nu die vijf leden nog! Wat mij wel opviel is, dat weinig mensen weten dat ze met gebruikmaking van de op de bordjes aanwezige QR- codes meer te weten kunnen komen over de plek waar ze zich op dat moment bevinden. Zelf kan ik het niet omdat ik met mijn mobieltje alleen maar naar huis bel om te zeggen dat ik weer op huis aan kom. Maar ik heb wel gemerkt dat een heleboel mensen voor dit soort moderniteiten hun hand niet omdraaien. Mits de batterij natuurlijk niet leeg is!
